Lavezzi Corsica

Lavezzi

Gelegen tussen Corsica en Sardinië zorgt de Lavezzi-archipel voor een subliem uitzicht en heeft het iets weg van een paradijs. De 10 kleine eilanden hebben een aantal afgelegen stranden, baaien en natuurlijk gevormde zwembaden en dit is één van de beste duiklocaties van het eiland. Ze zijn de perfecte bestemming voor een ontspannen dagje uit en zijn vanaf Bonifacio relatief gemakkelijk met de boot te bereiken.

Het eiland leed vanaf ongeveer 1500 onder de zware heerschappij van opeenvolgende mediterrane koninkrijken, met Genua die de kroon spande. Genua vroeg Frankrijk om hulp toen de opstand in 1729 uitbrak en de Franse troepen het eiland bestormden. De rebellie bleef zich echter voortzetten en in 1755 werd de Corsicaanse patriot Pascal Paoli aangewezen als generaal van de Corsicaanse natie. Voordat hij in 1769 door de Fransen werd gedwongen om af te treden, stichtte Paoli een universiteit en introduceerde hij een democratische grondwet, waardoor alle mannen van ouder dan 25 jaar konden stemmen.

Paoli keerde in 1790 terug en met de Britse steun verklaarde hij de onafhankelijkheid aan Frankrijk. Bij de belegering van Calvi verloor Nelson een oog en de Britse troepen veroverden een aantal kuststeden. De onafhankelijkheid was echter maar van korte duur. De Britten vertrokken in 1796. Paoli vertrok om in Londen te gaan wonen en Napoléon (die in Ajaccio was geboren) vertrok met zijn leger. Corsica maakt vanaf dat moment deel uit van Frankrijk.

Vergeleken met het vasteland van Frankrijk is Corsica zeer dunbevolkt. Geen van de steden op het eiland is groot; zelfs de hoofdstad van Corsica, Ajaccio, heeft een bevolking van slechts 65.000 mensen. Corsicaanse families onderhouden nauwe banden met hun land en dat is de belangrijkste reden waarom het eiland, ondanks dat er flink wordt gebouwd, aan de massa-exploitatie is ontsnapt. Veel mensen zullen nooit hun erfenis voor de ontwikkeling van het land verkopen.

Corsicanen zijn trots op hun erfgoed. Het vasteland van Frankrijk wordt 'le continent' genoemd en pogingen van buitenstaanders om snel geld te verdienen aan het eiland worden de kop ingedrukt. Het nationalistische sentiment zit diep geworteld in een diepgaande liefde voor Corsica en wordt op verschillende niveaus uitgedrukt door het leren van de Corsicaanse taal (Corsu) op scholen of door de slagzinnen van de FLNC (Front de la Libération Nationale de la Corse) op openbare borden en gebouwen.

Veel Corsicanen van alle leeftijden spreken Corsicaans, een taal waarvan de geschiedenis onduidelijk is. Schriftelijk lijkt het op Italiaans, hoewel het anders klinkt. Vele namen zijn Italiaans en de taal kent woorden die op zijn Frans of op het Italiaans worden uitgesproken. Corsicaanse muziek is ook opwindend. In de afgelopen jaren hebben muzikanten moderne melodieën met traditionele volksliedjes of kerkliederen samengevoegd om een ​​aantrekkelijke, hedendaagse volksmuziek te creëren.

Op de witte vlag van Corsica staat het hoofd van een Moorse man en deze afbeelding zie je eigenlijk op het hele eiland. Alle lokaal geproduceerde goederen, officiële gebouwen, boten, eigendommen en vliegtuigen van Corsica dragen dit symbool. Ook alle Corsicaanse politieke partijen (ongeacht de kracht van hun nationalistische tendensen) gebruiken dit embleem. In sommige specifieke gevallen kan het een sterkere nationalistische/autonome boodschap vertegenwoordigen, maar over het algemeen is het een simpele blijk van de trots voor hun land.

Het symbool dateert al uit de 13e eeuw toen de Aragonezen na hun overwinning op de Saracenen van de paus de rechten over Corsica kregen. Zij hebben hun overwinning door middel van dat hoofd van die Moorse man uitgebeeld. Het werd echter tijdens de daaropvolgende Genuaanse bezetting in Corsica vergeten, want toen werd de Maagd Maria (de beschermheilige van Corsica) gebruikt om Corsica te symboliseren.

In de 18e eeuw koos de Duitse avonturier Theodor Von Neuhof (die zes maanden koning van Corsica was) het vergeten Moorse hoofd weer als de afbeelding voor op de nationale vlag. Twintig jaar later werd het opnieuw door de grote Corsicaanse patriot Pascal Paoli uitgeroepen als de officiële vlag van Corsica. Hij drong erop aan om de afbeelding van de bandana van zijn oorspronkelijke positie over de ogen naar het voorhoofd te verplaatsen, om zo de bevrijding van Corsica te symboliseren.